BEN BİR KUNDAKÇIYIM
Ben kötü bir çocuk değilim.Ama o gün gerçekten kötü bir
Edebice.Net
Yazar: Celalettin Tutkun
SAKAL
Egenin ılık, hayat veren sakin sularını küçük bir kanal, sevimli
NEREDE ŞİMDİ O ÇOCUKLAR?
Arabanın kapısını açtığında içerideki dağınıklık canını sıktı. “Her yeri şeker
HOŞ GELDİN ÖĞRETMENİM
Bir “Hoş geldiniz” ile başladı her şey. Okul girişinde bulunan
PARMAK DAMGASI
Bir ahırda dünyaya geldi Süleyman. Doktor, ebe hak getire.
CENNET
Baharın neşesi içindeydi tüm doğa. Kuşlar ötüyor, kurbağalar avazı çıktığınca
GEÇMİŞTEN GELEN ÇOCUK
Bir zamanlar kırmızı olan rengi artık soluk kirli pembe renge
DENİZKIZI
Ayaklarını sürüyü sürüye yürürdü. Geldiğini eski ayakkabısının toprağa sürtünmesinden çıkan
SON LEOPAR (1960 yılı başlarına kadar İzmir dağlarında yaşayan Anadolu Leoparının gerçek ve hazin yok oluş hikayesi.)
-Bilir misin evlat, bu dağlarda eskiden kaplanlar yaşardı… -Bilmem mi?
AVCI, ÜVEYİK VE ÇOCUK
1-Avcı: Avcı burnundan soluyordu, nasıl olurdu bu? Üç adım ötesinden
ŞAHİN
Tozu dumana katarak aynı tarafa doğru koşan çocuklar varsa, orada
BİR TEVEKKÜL HİKÂYESİ
Fabrikanın çıkardığı uğultu nedeniyle bağırarak konuştu Şef Nurettin: “Mehmeeet, müdür
ÇİĞDEM
Sıra sıra servilerin çevrelediği toprak köy yolunda, arkasından ince bir
SERÇE KUŞUNUN ŞARKISI
Serçe kuşu çöpü yerden aldı. Sonra ürkekçe etrafına bakındı.
ÇANAKKALE’ DE EZAN SESLERİ
Eski pazardan ayakkabıcılar çarşısına doğru yürürken fark ettim ayakkabımın topuğunun
İÇİMDEKİ ÇOCUK
BÖLÜM I Ben bir gürgen ağacıyım. Sarp bir kayanın dibinde
DENİZYILDIZI
“Hocam, ayakkabılar çok şey söyler” dedi Feridun bey. “Nasıl yani”
ALIN YAZIM
Vapurun üst katındayım. Açık, havadar olan kısmında. Biraz sallanır ama
Yusufçuk kuşunun hazin öyküsü…
Zamanın çok eski devirlerinde iki kardeş yaşarmış. Bir kız,
ELLER
Ellerimiz, bizi hayata tutan, yaşama bağlayan ellerimiz. Birisini görmüştüm
KİTAP KOKUSU
I.BÖLÜM Ahmet Bey çalışma masasından kalktı. Sessiz adımlarla odasının
© 2016 Edebice Dergisi.Tüm hakları saklıdır. Web Yazılımcısı:Emre Ece