Bahçe
Bahçe Bir Acem bahçesi, bir seccâde; Dolduran havzı ateşten
Bahçe Bir Acem bahçesi, bir seccâde; Dolduran havzı ateşten
Ağaç Gün bitti. Ağaçta neş’e söndü. Yaprak ateş oldu, kuş
Şİ’R-İ KAMER II Çıktığın Geceler Ba’zan
Bir Günün Sonunda Arzu Yorgun gözümün halkalarında Güller gibi fecr
Merdiven Ağır, ağır çıkacaksın bu merdivenlerden, Eteklerinde güneş rengi bir
Ölmek Firâz-ı zirve-i Sînâ-yı kahra yükselerek Oradan, Oradan düşmek, ölmek
Yarı Yol Nasıl istersen öyle dinle, bakın : Dalların zirvesindeyiz
Şeb-i Nisân Mahmur, muzî, mâi, derin bir şeb-i nîsân Olmuştu
Deniz İsyân-ı mevc-i zahire ettinse vakf ı gûş Çarparken ufk-ı
O Belde Denizlerden Esen bu ince havâ saçlarınla eğlensin. Bilsen,
Yollar Bir lâmba hüznüyle Kısıldı altın ufuklarda akşamın güneşi; Söndü
Zulmet Ey sen! Ki şimdi şübheli bir şekl-i pür hayâl
Karanlıkta Beyaz Kuşlar Vahşî karaltılardaki sîmîn kuşların Mer’î miyân-ı sîne-i
Meh-tâbta Leylekler Kenâr-ı âba dizilmiş, sükûn ile bekler Füsûn-ı mâha
Göl Saatleri Mukaddeme Seyr eyledim eşkâl-i hayâtı Ben havz-ı hayâlin
Hilâl-i Semen Daha pek yavru, pek küçükken ben, Büyük-annem tutardı
Allahüekber — Sabah ezanında — Sükût-ı leyi ile hâb-îde
Hayâl-i AşkımMünfail bir semâ-yı giryânın Zerdî-yi iğbirarı altında Münkeşif bir
© 2016 Edebice Dergisi.Tüm hakları saklıdır. Web Yazılımcısı:Emre Ece