Köhne bir evin tek odasındaki yer yatağında istirahat eden bir ihtiyar vardır. Ruhuna tecelli etmiş çilekeşliği ve hiç olmadığı kadar artmış mahzunluğunu göz ardı etmeye çalışarak mecalinin yetmediği hareket kabiliyetini içinde bulduğu sebatla törpülemeye çalışıp az ötede iki duvarın kesiştiği noktaya bırakılmış bastona uzanmaya gayret eden bir ihtiyardır. Ne var ki çok yorgun, müteessir ve de fazlasıyla münzevi… Halen daha yüreğindeki takat ile çabasını sürdürüyor olsa da en sonunda ümidini kesiyor. Kasvet dolu bu evde öyle bir kesafet vardır ki, üstüne örtülmüş ince battaniyenin altında istirahat eden bu hastayı bile göstermez, sesini işittirmez. Nafile çabaların ardından, kırışık, nasırlı ve kırgın mafsalları dirayetini terk etmiş vaziyettedir. Bir müddet dinlenir, ağaran saçları ve esvaplarının pasaklılığı içinde ruhuna ayrı bir ihtisas tecelli etmiştir. Müteessirliğinin çoğalaşını, boynuna dek çekmek isteyip gerçekleştiremediği battaniye ahenkle eski yerine düştüğünde fark eder. Gözlerinden düşen bir iki damla yaş gelir. Bu köhne evde münzevi hayatının aksine bu denli değersizleştiğini idrak etmesi ağır gelmiştir ona. Kirli yastığının altına sakladığı mendili yavaşça çıkartıp hissetmekte olduğu tüm cereyanların arsında yaşlı gözlerini siler. Ta ki aniden işittiği şiddetli sese kadar.Hissetmekte olduğu biçareliği sonuna dek içine atıp tükenmiş dirayetiyle seslenir:
Devamını okumak için lütfen satın alınız.
Leave feedback about this