Rahmet gökten beklenir, bereket gökten. Azap da… El açıp başımızı göğe kaldırışımız sebepsiz olabilir mi? Başka medeniyetleri, milletleri, toplulukları bilmem de bizim gökle irtibatımız çok eski, çok derin, çok katmanlı, tıpkı göğün kendisi gibi. Çocukken “Allah nerede?” diye sorunca “Allah her yerde?” diye cevap vermemizi isterlerdi büyüklerimiz. Doğru, öyle inanırız, o her yerdedir. Lakin ellerini, yüzünü yere çevirip Allah’ı yerde arayan, ona secde hariç yerlerde dua eden görmedim. Göğün enginliğinde onu aramak varken “kara yirde” ona yönelir, onu yerlerde arar mı kul? Yine biliriz ki Hz. Peygamber onunla Miraç hadisesinde gökyüzünde buluşmuştur. Halk tasavvurunda da Yaratıcı yükseğe yaraşır, alçaklara değil! Arif Nihat Asya Naat şiirinde “Açılsın gök kapıları/Açılsın perdeler kat kat” diyordu. Usta şair gök ile Yaratıcı arasında bir bağ kuruyor ve ona ulaşmanın yolunun gök kapılarının açılmasıyla mümkün olabileceğini belirtiyor. Gökteki kapımız umarız hiç kapanmaz, hele şu günlerde. 2020 yılı musibetlerle çaldı kapımızı. Mart ayından bu yana Corona Virüsü ile mücadelemiz devam ediyor. Bu bela kısa sürede dünyamızı terk edecekmiş gibi de görünmüyor.

Bu bela ile yaşamayı sürdürmekten başka çaremiz yok. Ne diyordu Efkan Şeşen:

Ben mahsun sen suskun aynı göğün altında

Aynı göğün altında, aynı sesle uyandık
Ben karda, sen kumsalda
Haksızlık
Bu haksızlık

Aynı göğün altında yaşadıklarımızla çoğu zaman anlaşamıyoruz. Belki de göğü paylaşamıyoruz. Oysa gökyüzü hepimize yetecek, yetiyor. Göğün rahmeti var, göğün bereketi, kapıları, anahtarları, kanatları hepsi var ve hepsi bizim için. Sonuçta hepimizin göğe aşılan bir penceresi vardır. Bundan daha büyük bir özgürlük mü var, başını kaldırabiliyorsan gökyüzüne doğru, yaşıyorsun demektir. Bundan daha âlâ mutluluk mu var?

Gökyüzü ferahlıktır, o sonsuzluktur. Evlere kapandığımız, kısıtlı mekanlarda yaşadığımız şu günlerde bir “gökyüzü edebiyatı” yapalım istedik. Gökyüzüne bir de “edebîce” bakalım istedik. O yüzden 2020 yaz sayımızın temasını “Edebiyat ve Gökyüzü” olarak belirledik. Bu temamıza birbirinden değerli dostlarımız birbirinden güzel yazılarla katkı sundular. Prof. Dr. Şahin Köktürk, Lütfi Bergen, İbrahim Ay, Metin Savaş, Muhsin İlhan, Elif Arpacı, M. Yücel Öztürk, Muhammet Durmuş, Hakkı Suat Yılmazer, Muhammet Emin Avcı göğün penceresine edebîce bakan yazarlarımız. Mustafa Tuğrul Çolak da şairlerimize “En sevdiğiniz göklü mısra hangisi?” sorusunu yönelttiği bir soruşturma ile dosyamıza katkı sundu.

Dosya konumuz dışındaki edebî verimlerimiz de var elbette. Muhammet Durmuş, Gülistan İnan, Seda Nur Kurt, Gülçin Yağmur Akbulut, Mert Öztaş, Özkan Kaya ve Eşqin Memmedov şiirleriyle; Serap Kılınçoğlu, Birgül Temur, Kerem Aydın, Zümrüt Ankar da öyküleriyle bu sayımızda yerlerini aldılar.

Zaman Zaman yazılarına yer verdiğimiz Yeni Türk Edebiyatı alanı hocalarımızdan Prof. Dr. Nurullah Çetin’le “Mankurtluk Üzerine” güzel bir söyleşi bekliyor sizleri. Hatıralarıyla karışık, tanıdığı kişilerin portrelerine yer veren Mehmet Ali Kalkan Ağabey bu sayımızda Aşık Reyhani’yi anlatmaya başlıyor. Mehmet Ali Kalkan’ın kendine has üslubu ile Yaşar Reyhani’yi okumak bir ayrıcalık olacak bizim için.

Bu sayımızda Halistin Kukul, Ahmet Şahin, Mehmet Emre Çelik, M. Nihat Malkoç, Ersin Bayram, Hatice Altunkaya, Erhan Paşazade ve Şaduman Tatlı da değerli yazılarıyla yer aldılar.

Gönlünüz gökler kadar engin olsun. Yeni ve güzel sayılarda buluşmak dileğiyle…

   Yaşar Vural