Tenimiz kınasız terliyor şu uğul uğul göğün ortasında
Gezdirmek için bir ruhu hâki yeşile uyanıyoruz her gün
Nedense yetiyor sızlanmalar eşkâl tanımaz tırmanmalara
Yüzlere serinlik dokununca içimiz kıvranıyor büsbütün.
Savaşından ölümcül rahatlığa doğru dalgalanıyor bayrak
Dağlarsız alışkın değiliz bir namlunun toz koparan sesine
Anlıyoruz bunu adımlarımız toprağa her ters vurduğunda
Henüz uzanmışken hilâl akşamla birlik kanın gölgesine.
Leave feedback about this