Özlüyor insan,
Gece güneşi özlüyor
Gündüz yıldızları.
Kışın sıcağı özlüyor
Yazın ızdıraplı soğuğu.
Bazen yemyeşil ağaçları özlüyor
Bazen de sarı yapraklı sonbaharlari.
Özlüyor işte insan,
Bu güzel şu çirkin
Demeden..
Bazen koca bir denize oluyor aşkı,
Bazen de ufacık bir ırmağa.
Yeri geliyor uçsuz bucaksız ormanlara haykırıyor aşkını
Yeri geldiğinde de sevdasını anlatacak
Bir ot parçası bile bulamıyor.
Seviyor işte insan,
Bu büyük şu küçük
Demeden.
Bazen bir kelebeğin başında
Ağlarken buluyor kendini,
Bazen de bitkin bir kaplumbağanın
Yürüyüşüne iç çekerken.
Üzülüyor işte insan,
Bunun vakti dolmuş
Şunun yaşı geçmiş
Demeden..
Bunları yapmasa
Insan insan olabilir mi?
Bu üç duygu olmasa
Insan yaşayabilir mi?
Bence yaşayamaz.
Çünkü insanı insan yapan,
Sevmek, özlemek ve üzülmektir.
Biri olmazsa zaten,
Insan olmaz ki….
Yazılan yazıların sorumluluğu yazarlarına aittir. Suç teşkil edecek yazılardan dolayı edebice.net sorumlu tutulamaz.
Henüz yorum yok.
Bu yazıya yorum yapabilirsiniz.