Arz-ı Muhabbet

Arz-ı Muhabbet

Eşi yok bir güzeli sevdi beğendi gönlüm

Kıskanır kendi gözümden yine kendi gönlüm

Gâhi hasret iken ol sîneye sînem kavuşur

Sanma gönlümde olan derd-i muhabbet savuşur

Yâseminden bile nâziktir o boy-bos anda

Sarmaşık vâri sarılsam eğilir ol anda

Candan ülfet edeli öyle civân dil-ber ile

İstemem gayrisini hûr ü melek olsa bile

Mest olup neş’e-yi şehvetle o gözler bayılır

Serpilince yüzüne gözyaşım ammâ ayılır

Bağrım ezmez mi süzüldükçe o baygın gözler

Beni imrendirir ağzındaki tatlı sözler

Kendi hüsnünden utanmış da kızarmış yanağı

Yüzün örtüp kapamış saçları baştan aşağı

Uğradım zülfü hayâliyle karâ sevdâya

Böyle Mecnûn dahi düşkün mi idi Leylâ’ya

Cân çekişmekten ise cânımı versem bâri

Cân fedâ eyleme bir iş mi sevince yâri

Ben şehîd olmadan aşkıyle mezârım kazayım

Taşımı gözlerimin kanlı yaşıyla yazayım

Şinasi (Müntahabât-ı Eş’âr)

Yazılan yazıların sorumluluğu yazarlarına aittir. Suç teşkil edecek yazılardan dolayı edebice.net sorumlu tutulamaz.