Sonsuzluğun İlk Günü
Zaman bir tılsım sundu, Son günün yasıyla… Veyâhûd, ab-ı hayat,
Zaman bir tılsım sundu, Son günün yasıyla… Veyâhûd, ab-ı hayat,
SAHİP ATA CAMİSİ’NDE CUMA NAMAZI Bugün, Sahip Ata Camisi’ndeydim. Mekânın
Unutamadım Gönlümü avutamadım, Seni söküp atamadım. Ben bahtımı tutamadım,
ANNEMLE ZAMAN Pek sevgili ablacığıma ortak duygularla… Annemin masalıyla can
Bölüm I. ‘Beni bir başka sarıyor hasret İlham ilham dökülüyor
“Sanma ki aldanır sahte bir düşüne; Sanma ki kalırım sahte
Ağladın… İlk kez doğduğunda Sonra duyduğunda Hüzünlü gecelerde, gecelerce Ayrılık
Umutsuzluğun içinde umut vardır. Karanlıklar içinde aydınlık vardır. Her bitiş
Bazen ne yaparsan yap olmuyor . Bazen ne yapmazsan yapma
Sessizliğin vâh ayıdır yirmi dört mart Sanma yalnız bir sayıdır
Düşünmezdim kimseyi böyle Sen düştün yüreğime Bir kasım gecesi. 
SEVGİLİME Yolunda gençliğim sönse de yine İçimde kız senin aşkın
ANNEME 1 Anneciğim, ah anneciğim! Artık bana anne kim.. Beni
Bırak kalsın baba ; Ellerin toprak kokulu, Rüzgar yuva
O vatan ki uludur.. Yeri kutsal..gönülden ala durur.. Her kim
Ağaçların dallarından dökülen yapraklar, Engin denizler, sarp kayalıklar ve yüce
© 2016 Edebice Dergisi.Tüm hakları saklıdır. Web Yazılımcısı:Emre Ece