şükür
şükür ki yüreğimizdeki yaraların ne kanı ne cerahatı sızıyor
Yazar: Fatih OĞUZ
sana susmak ne acı
sana susmak ne acı züleyhâ seni susmak ne fenâ oysa
önceleri
önceleri züleyhâ çok önceleri bırak seni yâhut resmini görmeyi
esâret
yetmiş yedi çınar girmiş aralarına ayrı düşeli bin yıllar
güzel insanlar için
-ismi verilemeyecek bir ülküdaşa- her gün geçmişin geçmemişliğinde yorgun
affetme bizi anne
-ırkımızın kanayan yarası, soykırımın pençesindeki Doğu Türkistan’a- anne senin üç
netâme
çok netâmeli bir devri devrilmeden geçebilmek için gece gündüz
züleyhâ
bu kent lânetli bu kentin sen kokuyor bütün karanfilleri
gittiler
-şühedâya vefâ- gittiler… asla ödeyemeyeceğimiz bir borcun asarak yüz
seninle
meçhûle koşan atlar var kafamın içinde onlar seni zikrediyorlar külden
ne olur git
ne olur git bırak beni burada böylece bir başıma
bir ten içinde binbir adam
bir ten içinde birbiriyle uyuşmaz birbiriyle kavgalı binbir baş belâsı
okuyorum gözlerinden
en muhteşem şiirleri şu uçsuz evrenimizin hece hece akıyor işte
© 2016 Edebice Dergisi.Tüm hakları saklıdır. Web Yazılımcısı:Emre Ece