YALNIZLIK
Güneş batmakta, ovada gecenin,
Gölgeleri büyür, büyür sararır
Ağaçlıklar, akan sular bir serin,
Rüzgâr ile dalgalanır, kararır
Kuşlar ötmez, yuvalar boş görünmez
Bir ışıltı uzaklarda, yazık ben
Öksüzüm şimdi, bu yolda giderken
Gök bile yıldızlarına bürünmez!
Eski izler, çirkin korkunç lekeler,
Kılavuzluk eder, zavallı atım
Şüphelenir bu gidişten ve kişner…
Gece gelir, ıssızlık sanki solur
Ve ruhum uyur uyanır, her adım
Atımın nal sadası ninni olur…
Ömer Seyfettin (1905)
Yazılan yazıların sorumluluğu yazarlarına aittir. Suç teşkil edecek yazılardan dolayı edebice.net sorumlu tutulamaz.
Henüz yorum yok.
Bu yazıya yorum yapabilirsiniz.