Serpil Tuncer-Filler Ölüme Yalnız Gider
Serpil Tuncer’den yeni bir öykü kitabı…Filler Ölüme Yalnız Gider
Serpil Tuncer’den yeni bir öykü kitabı…Filler Ölüme Yalnız Gider
Yattığım yatak bile güven vermez Yüreğimde pıhtılaşan bir sevdâ
Sessizliğin vâh ayıdır yirmi dört mart Sanma yalnız bir sayıdır
Elleme bu yaranın devâsı yok, Beni bu dertlere salanı getir.
“Mezarlıktan korkanın sevdiği ölmemiştir.” Bu söz aklıma annemi getirdi… Bir
O SES ötün kuşlar, esin rüzgârlar esin, Aksi bende “baba!”
ÇEŞMEMLE BAŞBAŞA Işıklardan korkarak ölen çocuğum gibi Geceleri bekliyor akmak
ANNEME 1 Anneciğim, ah anneciğim! Artık bana anne kim.. Beni
Kurşundan oyuncaklar biriktiriyorum, Saçlarım değiyor gaz
Bu dünyanın derdini ,tasasını Karanlık gecelerin, karanlık sabahını Dost ilinden
Ölmek Firâz-ı zirve-i Sînâ-yı kahra yükselerek Oradan, Oradan düşmek, ölmek
Söze sükût düşer kasımlarda Göze yaş. Kasımların onundadır matemim
© 2016 Edebice Dergisi.Tüm hakları saklıdır. Web Yazılımcısı:Emre Ece