Gittin
Ve sen gittin… Gökyüzünde hüzün Bu dileksiz ümitler kimin? Şehlâ
Ve sen gittin… Gökyüzünde hüzün Bu dileksiz ümitler kimin? Şehlâ
Ağlayı Ağlayı Yâr, senden uzak ellerde Kaldım ağlayı ağlayı;
Ayırdılar Eller araya girdiler, Türlü fesatlar kurdular, Sevdamızı çok gördüler
olur da gözlerine düşerse iki damla öylesine sılaya hasret, öyle
“Sanma ki aldanır sahte bir düşüne; Sanma ki kalırım sahte
Dünyanın ekseni kaymış hayatlarımızınki kayınca çok mu? Sadece sağlıklı
VEDA Arı nasıl ayrılır, Altun rengi balından.. Gül nasıl
Uslanmak bilmeyen bir sevdaysa yaşamak.. bazı, zoraki nefeslere sığınmakmış hayat…
Mabedimde selâlar… Akransız hüzün gecelerinde… Rükûm ve secdem arasında edeple;
Bu dünyanın derdini ,tasasını Karanlık gecelerin, karanlık sabahını Dost ilinden
Süleyman Altunbaş’ın 10. kitabı “Ayrılık Aşka Yakın Yaşıyordu” Kumran yayınlarından
© 2016 Edebice Dergisi.Tüm hakları saklıdır. Web Yazılımcısı:Emre Ece