önceleri

önceleri züleyhâ
çok önceleri
bırak seni
yâhut
resmini görmeyi

senden
benden
ve işlediğin cinâyetten
bîhaber bir müverrihten
ismini işitsem

elim ayağım titrer
gözlerim kararır
ve dizlerimin bağı çözülmez
âdetâ infilâk ederdi
şimdiyse yastığıma kokun bile sinse
kılım kıpırdamaz artık

hissettirdin bana züleyhâ
önceleri
çok önceleri
hissetmemem gereken
her ne his varsa hepsini

düşün ki
bir kez olsun ayırmadım
-kutsal bir emânet gibi-
yanımdan yıllar yılı
senden yâdigár diye
o küçücük
beyaz, kütüphane kartını
içinde ismin yazılı
dörde katlı
yeşil bir takvim yaprağı

ve şimdi nerededir
inan bilmem
ki artık
tutmamış bir kupondan
yâhut
ezilmiş bir izmaritten
çok da değerli değil zâten

binlerce kitap
yüz binlerce şiir
milyonlarca şarkı yazılsa
yine de yetmezdi bir zamanlar
bendeki seni anlatmaya

heyhât!
ırak’ta kutlanan bir zafer bayramı kadar
anlamsızsın artık

Fatih OĞUZ

Ulus – 13/2/19
-Lirik Dergi’nin 27. sayısında yayınlanmıştır.-

-muhayyeldir-

Yazılan yazıların sorumluluğu yazarlarına aittir. Suç teşkil edecek yazılardan dolayı edebice.net sorumlu tutulamaz.