güzel insanlar için

-ismi verilemeyecek bir ülküdaşa-

her gün
geçmişin geçmemişliğinde
yorgun ve mahzun gözlerle
iç geçire geçire
bir sesin
bir ismin
bir resmin
ya da
bir şiirin
bir şehrin
bir nâne şekerinin
altı çizili bir dizenin
yâhut
son derece sıradan gibi duran
lâkin açık yaraya basılan tuzdan
farksız bir cümlenin peşine takılarak
az veya çok ama muhakkak
yürürdü adam

ve her an
azar azar ölürdü
bilirdi ki soluk almak
en yaygın intihar usulüydü
yâdigárdı âdem baba’dan

ve yine her an
usul usul ölürdü esâsında
nihâyetsiz bir ömür sürdüğü zannına kapılan
her zavallı evlâd-ı insan
ki zâten tanrı’nın lügátinde
-kısa yâhut uzun
bir çeşit ölüm- diye geçerdi yaşamak

yürürdü adam
adlarını dahî bilmek istemediği yolların
mecbûrî müdâvimiydi

ve o
kimi simsiyah
kimi rengárenk bu yollarda
kitabını da
silahını da
muhkem surlarla çevrili
mukâvim zırhlarla sarılı
pırıl pırıl yüreğinin
hemen yanıbaşında taşırdı

ve o
hakiki kimlikleri
bizce meçhul
onca mâlum bu yollarda
kitabını da
silahını da
başını da
yüreğiyle taşırdı

çünkü bu dünyada
temiz bir yürekle taşınmayan
kitaptan
silahtan
ve baştan daha zararlı
çok az şey vardı
kirlenmemek için
canı pahasına savaşan
güzel insanlar için

Fatih OĞUZ

12/3/19 – Ankara / Ulus

-Ayarsız Dergi’nin 41. sayısında “câhil bir adama dâir” başlığıyla yayınlanmıştır.

Görülen lüzum üzerine yeniden düzenlenmiştir.-

-hakikattir-

Yazılan yazıların sorumluluğu yazarlarına aittir. Suç teşkil edecek yazılardan dolayı edebice.net sorumlu tutulamaz.