Şimdi tüm insanlık ölüyor gözbebeklerimde
Yıldızlar içine dönüyor
Dağılıyor ışığın topladıkları
Gün vuruyor, ben sararıyor
Gök daralıyor, ben dövüşüyorum kendimle
Şimdi ay parçalanıyor penceremde
Şu kapıdan yokluğa çıkıyorum
Kandiller siliniyor ömür duvarlarında
Yıkılıyor gecenin putları
Yağlı urganlardan geçiyorum
Şimdi yankılanıyor sesi hayaletimin
Dergâh-ı Taceddin yolunda ruhani ellerini
Tutuyorum, düşüyorum, anlıyorum
Yâ Allah! Yâ Sabır! Yahut sükût
Acuna tekmil veriyorum…
Şimdi güller karalanıyor hecelerimde
Mısra pusatlarını alnıma dayıyorum
Kanla karışan mahzunluklarımı,
Kaybettiğim dünyalıklarımı
Ağlıyorum, ağlıyorum…
Yazılan yazıların sorumluluğu yazarlarına aittir. Suç teşkil edecek yazılardan dolayı edebice.net sorumlu tutulamaz.
Teşekkürler Ayfer Güler hocam. Şiir, insanın sessiz çığlığıdır. Varolunuz
Tebrik ediyorum. Kaleminize, yüreğinize sağlık...