Ölüm koşusuna başlarken sakat
Doğanı severim, doğanı gayrı!
Benim durulmaya meylim var, fakat
Yağanı severim, yağanı gayrı!
Yıldızlar gecemde benek benek kan
Her yoldaş pençesi dönek dönek kan
Öksüz yarınımdan denek denek kan
Sağanı severim, sağanı gayrı…
Kaplamış gözümü sis, çığ ve kıran
Kem-kümle donanmış, boşa söz deren!
Töre’den kut alıp, buyruğu veren,
Kağan’ı severim, Kağan’ı gayrı.
Gelse de bu sözler kimine katı
Ne ülküm kirâlık ne de ben satı!
Ne şahlık, ne gedâ, ne doğu-batı;
Çeğan’ı severim, Çeğan’ı gayrı!
– y. Karaaslan
Yazılan yazıların sorumluluğu yazarlarına aittir. Suç teşkil edecek yazılardan dolayı edebice.net sorumlu tutulamaz.
Henüz yorum yok.
Bu yazıya yorum yapabilirsiniz.