Unutulmayan Sâniye
Bir anda bütün benliğimiz etti tenevvür;
Efkârımızı kapladı bir cevf-i tahayyür;
Kalmış gibi bir şa’şaa-yi berk ademde,
Hep âlemi hâmûş ü muzî gördük o demde;
Birden bire tenhâ gibi geldi bize her yer,
Ancak ikimizdik yaşayan mest ü münevver.
Boş fikr ile, boş kalb ile, boş âlem içinde
– Müstağrak-ı gaşy ü yakaza, mürde vü zinde –
Bir nâ-mütenâhîliğe olmuş gibi mâlik,
Bir sâniye bir nez’-i müzehheble geçirdik…
Bir vecd-i semâvî ile, bilmem ki, habersiz
Sath-i küreden yükseliyor muyduk o dem biz?
Bilmem düşüyor muyduk açık bir uçurumdan,
Ser-geşte-yi hummâ-yı emel, nâim ü sekrân?..
Biz ancak o mestâne seferde şunu bildik:
Bî-şübhe şu hâk-i siyeh üstünde değildik.
Cenap Şahabettin
Yazılan yazıların sorumluluğu yazarlarına aittir. Suç teşkil edecek yazılardan dolayı edebice.net sorumlu tutulamaz.
Henüz yorum yok.
Bu yazıya yorum yapabilirsiniz.