Unutulmayan Sâniye

Unutulmayan Sâniye

Bir anda bütün benliğimiz etti tenevvür;

Efkârımızı kapladı bir cevf-i tahayyür;

Kalmış gibi bir şa’şaa-yi berk ademde,

Hep âlemi hâmûş ü muzî gördük o demde;

Birden bire tenhâ gibi geldi bize her yer,

Ancak ikimizdik yaşayan mest ü münevver.

Boş fikr ile, boş kalb ile, boş âlem içinde

– Müstağrak-ı gaşy ü yakaza, mürde vü zinde –

Bir nâ-mütenâhîliğe olmuş gibi mâlik,

Bir sâniye bir nez’-i müzehheble geçirdik…

Bir vecd-i semâvî ile, bilmem ki, habersiz

Sath-i küreden yükseliyor muyduk o dem biz?

Bilmem düşüyor muyduk açık bir uçurumdan,

Ser-geşte-yi hummâ-yı emel, nâim ü sekrân?..

Biz ancak o mestâne seferde şunu bildik:

Bî-şübhe şu hâk-i siyeh üstünde değildik.

                             Cenap Şahabettin

Yazılan yazıların sorumluluğu yazarlarına aittir. Suç teşkil edecek yazılardan dolayı edebice.net sorumlu tutulamaz.