Şekvâ-yı Firâk

Şekvâ-yı Firâk

Belki yalnız biraz sükûn bulurum,

Belki yalnızken iştiyâkınıza

Alışır, öylelikle kurtulurum

Diye katlandım iftirâkınıza.

Şimdi sizden uzak, hayâlimde

Sönüyor zerre zerre tâb-ı hayât;

Müteressib muhît-i hâlimde

Sanki yüz yıllık ıztırâb-ı hayât.

Daha bir leyle-yi firâkın bu

Tuhfe-yi iştiyâkıdır, düşünün;

Ayrılık bir azâb imiş, doğru!

Ben de tattım o zehri işte bugün.

Nısf-ı leyi işte… pür emel nazarım

Daha tasvirinizde müstağrak;

Karşıdan lâl ü muntazır bakarım

O hazin ber-güzâra, ağlayarak.

Gâh bir nefha, bir nüvîd-i visâl

Almak ümmid-i bî-karârıyle

Dönerim : penceremde bir leb-i lâl

Bana vaz’-î pür-iğbirârıyle

Bahs eder tâ uzakta bir yerden.

Bu uzak lâne-yî şebânede siz

Şimdi hâbîde-yi sükûnet iken

Burda, âlâm içinde, ben ve deniz

İki bî-çâre haste-yi firkat,       

İki bî-çâre işte inliyoruz…

Seni bilmem, zavallı dalga, fakat

Yaşamam bir dakika ben onsuz!

                Tevfik Fikret (Rübâb-ı Şikeste)

Yazılan yazıların sorumluluğu yazarlarına aittir. Suç teşkil edecek yazılardan dolayı edebice.net sorumlu tutulamaz.