Öksüz

Öksüz

Her gün mektebe gelirken

Kulübesinin önünden

Geçtiğiniz fakir kadın

Pek hastadır; belki yarın

Çocuğu öksüz kalacak;

Bilmem, onu kim alacak?

         Onlar için

         Duâ edin!”

– Bugün derste hoca-fendi

Bize bunları söyledi.

Kuzum anne, öksüz nedir?

– Öksüz, öksüz… âh! Sen de bir

Yarım öksüz değil misin?

Büyüdün de onun için

Söylüyorum; güzel ninen

Kaç yıl oldu bu âlemden

Çekileli… ben halanım;

Vâkıâ ben de ananım.

Baban asker, uzak yerde;

Kim bilir, hangi çöllerde

Sayıklıyor şimdi seni!

Görmedin nineciğini;

Sen dünyâya geldiğin gün

O dünyâdan gitti, küskün.

— Ben onu hiç bilmiyorum.

— Evet, bilemezsin, yavrum,

Görmedin ki… — Yalnız bilsem.

Size benzer miydi ninem?

— Hayır, benzemezdi, fakat

Biz sana benzeriz, Şefkat;

Öksüzüz ben de, baban da.

Bil ki, evlâdım, cihânda

Yarım öksüzler pek çoktur,

Öyle olmayan hiç yoktur;

Bil de teselli bul biraz.

Hayır, birlikte yaşamaz

Kimsenin ana – babası.

Vatan, öksüzler anası.

Yaşatırsak, bir o yaşar…

Yaşasın tâ haşre kadar!

               Tevfik Fikret (Şermîn)

Yazılan yazıların sorumluluğu yazarlarına aittir. Suç teşkil edecek yazılardan dolayı edebice.net sorumlu tutulamaz.