Telâkiler
1
Bir âb kenârında idim yâr ile tenhâ,
Meh-tâb görünmekte, şafak olmada peydâ;
Karşımda idi sevdiğimin ol gece gûyâ
Hem kendisi, hem sûreti, hem fikr ü hayâli.
Ben olmadım ammâ yine dil-sîr-i visali!
2
Bir mertebe hâli ki hep etrâf ü havâlî,
Sandım o periden bile ol mevki-i hâli.
Hem sûreti, hem kendisi, hem fikr ü hayâli
Zâil gibi geldi bana bir sâniye hattâ.
Dil-sîr-i visâli yine ben olmadım ammâ!
3
Baktım ki vedâ’ etmeye kalkıştı benimle;
Aklım bunu almazdı, gönül olmadı kâil.
Hem kendisi, hem sûreti, hem fikr ü hayâli
Geçmekte o dem sâye-yi hur-şîde mümâsil;
Envâr-ı cemâli ise kalmıştı benimle!
4
Bil’âhire kayboldu çemen-zârın içinde!
Ciddî olarak gitti, görünmez idi asla:
Yattım tek ü tenhâ çekilip gaarın içinde.
Hâlî beni işgaalden olmaz idi hâlâ
Hem kendisi, hem sûreti, hem fikr ü hayâli!
5
Bir resm yapıp kılmak için fikrimi tebdîl.
Bir şi’r yazıp çıktım edince onu tekmîl
Bir mevkie gittim, birine eyledim i’tâ.
Hem kendisi, hem sûreti, hem fikr ü hayâli
Cânân idi baktım oluyor anda hüveydâ!
6
Gittikçe bana hoş geliyor hüsn ü cemâli,
Hem kendisi, hem sûreti, hem fikr ü hayâli;
Gönlüm onu vaktinde demek az beğenirmiş.
Pir olduğu nisbette aceb tazelenirmiş
İnsanda olan hâclse-yî aşk İle sevdâ!
Abdülhak Hamid Tarhan (Poti, Ekim 1881)
Yazılan yazıların sorumluluğu yazarlarına aittir. Suç teşkil edecek yazılardan dolayı edebice.net sorumlu tutulamaz.
Henüz yorum yok.
Bu yazıya yorum yapabilirsiniz.