Münacaat

Münâcaat

Hak Taâlâ azamet âleminin pâdişehi

Lâ-mekândır olamaz devletinin tâht-gehi

 Hâstır zât-ı İlâhîsine mülk-î ezelî

Bî-hudûd anda olan kevkebe-yi lemyezeli

Eser-i hikmetidir yerle göğün bünyâdı

Dolu boş cümle yed-î kudretinin îcâdı

İzzet ü şânını takdîs kılar cümle melek

Eğilir secde eder pîş-i celâlinde felek

Emri vech üzre yer eyler gece gündüz hareket

Değişir, tâzelenir mevsim-i feyz ü bereket

Pertev-i rahmetinin lem’asıdır ayla güneş

Tâb-ı hışmından alır alsa cehennem âteş

Şerer-i heybet-i ulviyyesidir yıldızlar

Anların şu’lesi gök kubbesini yaldızlar

Kimi sâbit kimi seyyâr be-takdîr-i Kadîr

Tanrının varlığına her biri bürhân-ı münîr

Varlığın bilme ne hâcet küre-yi âlem ile

Yeter isbâtına halk ettiği bir zerre bile

Göremez zâtını mahlûkunun âdî nazarı

Hisseder nûrunu ammâ ki basiret basarı

Vahdet-i zâtına aklımca şehâdet lâzım

Cân ü gönlümce münâcât ü ibâdet lâzım

Neş’e-yi şevk ile âyâtına tapmak dilerim

Anla var haalikıme gayri ne yapmak dilerim

Ey Şinâsî içimi havf-ı İlâhî dağlar

Sûretim gerçi güler kalb gözüm kan ağlar

Eder isyânıma gönlümde nedâmet galebe

Neyleyim yüz bulamam ye’s ile afvım talebe

Ne dedim tevbeler olsun bu da fi’l-i şerdir

Benim özrüm günehimden iki kat bed-terdir