ÂN-I TEELLÜM

Başım elimde, nigâhım fezâ-yı hîçîde;

Temevvücât-ı tefekkür, müşevveş ü mübhem.

Yuvarlanır serimden

Bir ufk-ı nâ-mütenâhîye kef-nisâr-ı şitâb

Olur giderdi.

Geçerdi bir sürü eşbâh-ı pür-zılâl-ı elem

Olup bu silsile-yî bî-karâra pîçîde;

Kiminde reng-i hakîkat-nümâ-yı ye’s ü hicâb,

Kiminde şu’le-i efsürde-i ümîd-i kühen

Bükâ ederdi.

Emellerim, hevesâtım, o tatlı hülyâlar,

– Sabâh-ı ömrümü canlandıran bu sevdalar –

Geçerdi nazra-gehimden şikeste, pejmürde,

           Mürde;

      Geçerdi böyle bütün

Hayât-ı mâziyem âlûde-î gubâr ı nedem.

Kaçar da pîş-gehimden perîde-reng-i fütur

 İlel-ebed mestur

Kalırdı dûd-ı türabı hizâb-ı dûrîde,

              Şûrîde,

          Hüzün-nümâ, küskün,

Hayât-ı âtiyem âğışte-i zalâm-ı adem.

                  Ahmet Reşit Rey

(1898)

Yazılan yazıların sorumluluğu yazarlarına aittir. Suç teşkil edecek yazılardan dolayı edebice.net sorumlu tutulamaz.