GELİBOLU’DA HAMZA BEY SAHİLİ VE AYAZMA İÇİN

GELİBOLU’DA HAMZA BEY SAHİLİ VE AYAZMA İÇİN

O yerlerde güneş mahmûr-ı fikret pir peridir ki,

Doğar sevdâlı akşamlar nigâh-i vâ-pesîninden

O yerlerde sabâ bir bestekâr-ı serseridir ki

Perişan nağmeler perrân olur gûyâ enîninden.

Mübarektir o topraklar! Gazâ etmiş şehid olmuş

O sahilden en evvel yol açıp tekbir alan o erler;

Mezarlar nâ-bedîd olmuş, ağaçlar hep kadîd olmuş

Meâl-i Âyet-i Fethi bugün mâziden ezberler.

Vukuatın bulup târihini tenvir eder gûyâ

Nigâh-î âteşini-her gece-bir necm-i şeb-tâbın;                        

Uzun bir ser-güzeşt-î pür-şeref takrir eder gûyâ

Kefen-ber-ser çıkıp ervâh içinden ka’rı nâ-yâbın.

Durur ulviyyet-i İslâm câmid kıble-gâhında;

Temevvüc eyler âvâz-i zafer pişinde mihrabın.

Olur nûr:î tecellâ rûşenâ cevv-i siyahında,                               

Denizden reng-i fosforîsi aks ettikçe meh-tâbın.

Mübârektir o topraklar! İbâdet-hâneler vardır

Ki beş asrın vukuâtı serilmiş âsitîninde…

–  Verir aks-î sedâ gezdikçe – çok vîrâneler vardır

 Ki ma’mûriyyetin târihi medfundur zemîninde.                      

Nazar câmid görür lâkin derûnu şi’r-i pür-âhenk,

O taşlıklar ki, muzlimdir hayâletlerle mâlîdir.

Düşüp deryâya mevc-â-mevc olan meh-tâb-ı reng-â-reng

O zulmet-gehte ber şeb mültemi’ fecr-î şimalîdir.

Uyur semt-î leyâlî, gündüzün umkunda deryânın,                   

Mücellâ sathı bazan cilve-gâh-î mâh ü mâhîdir.

Tefekkürler verir mübhem durur ufkunda deryânın

Uzaklar hep harâb olmuş vücûd-i lâ-tenâhîdir.

Henüz gün doğmadan sisler gezer engin fezâsında

Değildir aks-i te’sîr-î sedâ bir ağlayan vardır.                         

O vahşî sahili tehdîd eden taşlar hizâsında

Tükenmez giryeler ilhâm eden bir çağlayan vardır.

O medd ü cezr kim mahsûs olur her şeb nesiminde

Leyâlin nefha-yî bî-rûhudur âsûde, hâb-âlud.

O yüksek taşların dîdâr-ı mahmûr ü besîminde                      

Bütün geçmiş zamânın nazra-yî lâ-kaydıdır meşhûd.

Neler görmüş, neler! Yâdındadır fersûde ahcârın;

Aceb kaç defa sâhil bezm-gâh ü rezm-gâh olmuş?

Tekâsüf eylemiş akşamları edvâr ü a’sârın

Bugün ma’bedlerin dîvârı ser-tâ-ser siyâh olmuş.                  

Yazılmıştır şuûn-î hilkatin her yerde manâsı,

O seng-istân-ı pür-ibret mezarlık taşlarındandır.

Zemininde biten vahşî çiçekler insan a’zâsı

Çemen-zârında şebnemler bütün gözyaşlarındandır.

Okurdum bir hakikat sahne-î dünyâda gördükçe

Hurâfât-î hayâtı muntabı’ taşlarda, izlerde;

Süreksiz ömrümün timsâlini ru’yâda gördükçe,

 Gezerdi fikr-i çâlâkim nihâyetsiz denizlerde.

Denizler, pek küçük yaştan beri mir at-ı endîşem;

Denizler, her zaman cevlân-geh-i fikr ü hayalimdir;

Gehî râkid, gehî pür cûş o hayrân olduğum âlem.

Benim timsâl-i ömrümdür, hayâtımdır, meâlimdir.

Denizlerdir bana bir başka varlık gösteren mir’ât

Serâb-i zindegîde, neş’e-i ru’yâ-yı hestîde;

Nesîm-î subh ile bîdâr olur ufkunda ilhâmât

Zamân-î hicr ü hasrette… dem-i pür-şevk-i mestîde.

Uyurken kumrular hâmûşî-yî deycûr-ı hâilde;

Leyâl-î künc-i tenhâyî o taşlıklarda çağlardı.

Serin bir yerde bir âsude menba’ vardı sâhilde,

Onun dehlîz-i târikinde dâim bir kız ağlardı.

Dökülmüştür şeb-î yeldâ onun giysû-yı târından,

Seher bir nazra-yî mahmûrudur ufk-î tecellâya,

Olup şellâleler peydâ sürûd-î târûmârından,

Şafak vaktinde aks eyler sevâhilden Musallâ’ya.

Sekiz yıl ben o hüzn-efzâ temâşâ-gâh-ı ibrette

Dolaştım şâd ü âvâre; bugün dil-haste, mehcûrum.

Arar dalgın nigâhım âşinâ bir çehre hilkatte,

O taşlıklarda zâhirdir onun hüsnüyle meshûrum.

O sâhiller ki, hâlâ gûşuma geçmiş zamân söyler,

Sehâiftir – kopup kalmış – kitâb-ı hâtırâtımdan.

Verir aks-î sedâ her dalgası bir dâsitân söyler

Yıkılmış kâinâtımdan, hayâl olmuş hayâtımdan…

                                   Rıza Tevfik Bölükbaşı

                                                  1889 (Serâb-ı ömrüm)

Yazılan yazıların sorumluluğu yazarlarına aittir. Suç teşkil edecek yazılardan dolayı edebice.net sorumlu tutulamaz.